Η συντήρηση και η αποκατάσταση των μνημείων αποσκοπεί στη διάσωσή τους ως έργων τέχνης και ως ιστορικών μαρτυριών. Διάφορες επεμβάσεις μπορούν να γίνουν με στόχο την επιβράδυνση της φθοράς των ερειπίων που συνήθως βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο διάβρωσης, λόγω της έκθεσής τους στις δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες. Η διαδικασία της αποκατάστασης είναι επέμβαση υψηλής εξειδίκευσης απολύτως αναγκαία για τη διατήρηση των μνημείων, παρόλο που αφαιρεί ένα μέρος της αυθεντικότητας τους. Το γεγονός αυτό καθιστά απαραίτητη τη λεπτομερή τεκμηρίωση και μελέτη των ερειπίων πριν και κατά τη διάρκεια των εργασιών αποκατάστασης ώστε η επέμβαση να είναι αποτελεσματική, σεβόμενη συγχρόνως την ιστορική και αισθητική τους αξία. Η τεκμηρίωση βασιζόμενη στην ιστορική έρευνα αποτελεί το πρώτο στάδιο της μελέτης. Έχει στόχο το λεπτομερή σχεδιασμό (αποτύπωση) των μνημείων, την καταγραφή των ιστορικών φάσεων και των οικοδομικών τεχνικών, την κατάσταση διατήρησης πριν από την επέμβαση και τη διάγνωση των προβλημάτων. Μετά την τεκμηρίωση ακολουθεί το δεύτερο στάδιο της μελέτης που αφορά στις προτάσεις για την άρση των αιτιών που προκαλούν την καταστροφή των μνημείων. Οι αρχές που τηρούνται στην αποκατασταση των μνημείων (διακριτικές και ορατές επεμβάσεις, αντιστρεψιμότητα των λύσεων, χρήση παραδοσιακών υλικών κ.λ.π.) καθορίζονται από τους «χάρτες αποκατάστασης» που είναι διεθνως αποδεκτοί.
