Το κονίαμα είναι ένα από τα αρχαιότερα δομικά υλικά. Το κονίαμα (λάσπη, χαρμάνι) είναι ένα μείγμα μιας ή περισσοτέρων συνδετικών υλών (ασβέστης, τσιμέντο), νερού και φυσικών αδρανών υλικών (άμμος λατομείου, βότσαλα κ.ά.), το οποίο αποκτά μετά τη σκλήρυνση και την πήξη της συνδετικής κονίας μεγάλη αντοχή. Τα κονιάματα ανάλογα με τον τρόπο πήξης και σκλήρυνσης τους που εξαρτάται από το είδος της κονίας διακρίνονται σε υδραυλικά και αερικά. Υδραυλικά είναι τα κονιάματα που έχουν την ιδιότητα να πήζουν και να σκληραίνονται όταν έρχονται σε επαφή με το νερό.
Στην κατασκευή του διωρόφου κτιρίου, που λειτουργούσε ως δεξαμενή νερού, χρησιμοποιήθηκε ασβεστοποζολανικό κονιάμα (κουρασάνι) που λόγω των υδραυλικών και μονωτικών ιδιοτήτων του εξασφάλιζε την απαιτούμενη υδατοστεγανότητα των χώρων. Στην παρασκευή του ως συνδετική κονία χρησιμοποιήθηκε ασβέστης, πηλώδες υλικό και κεραμάλευρο, κονιοποιημένο δηλαδή κεραμίδι, ενώ ένα μέρος των φυσικών αδρανών αντικαταστάθηκε με θρυμματισμένα κεραμικά.
