Τα ψηφιδωτά των διαδρόµων (4ος και 5ος αι. µ.Χ. ) αποτελούν τα σηµαντικότερα και πιο ολοκληρωµένα δείγµατα της καλλιτεχνικής αντίληψης που χαρακτηρίζει τον διάκοσµο του συγκροτήµατος. Απλώνονται αρµονικά σαν πολύχρωµοι τάπητες µε θεµατικές και χρωµατικές εναλλαγές. Οι γεωµετρικές συνθέσεις τους καλύπτουν µεγάλες επιφάνειες είτε επαναλαµβανόµενες συνεχώς είτε µε τη µορφή συνεχόµενων διαχώρων που περιβάλλουν διαφορετικά θέµατα.
Η κεντρική κτιριακή αυτή ενότητα έχει υποστεί µεγάλες µετασκευές και επισκευές, που παρατηρήθηκαν κυρίως στους περιµετρικούς τοίχους των διαδρόµων, γεγονός που καθιστά προβληµατική την αποκατάσταση της αρχικής µορφής της. Τον 5ο µ.Χ. αιώνα, µεταξύ της µαρµάρινης κλίµακας και της βορειοδυτικής πύλης, λόγω της φθοράς του ψηφιδωτού δαπέδου κατασκευάσθηκε νέο δάπεδο µε κεντρική ζώνη µαρµάρινων πλακών που πλαισιωνόταν από θραύσµατα έγχρωµων µαρµάρων.
Κεντρική κτιριακή ενότητα. Κάτοψη β΄οικοδομικής φάσης με γραφική αναπαράσταση των δαπέδων.
