Η αποκάλυψη των δαπέδων της αίθουσας και του προθαλάμου της ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 1975. Σήμερα η επίστρωση του δαπέδου δεν σώζεται πια, με εξαίρεση δύο μικρά σε έκταση τμήματα στον χώρο Β. Ωστόσο, διατηρούνται ακόμη στο υπόστρωμα τα ίχνη των μαρμάρινων πλακιδίων, η λεπτομερής αποτύπωση των οποίων επέτρεψε την αναπαράσταση των γεωμετρικών τους μοτίβων.
Περιγραφή των μοτίβων.
Προθάλαμος
Ο σχεδιασμός του δαπέδου ακολουθεί τη γεωμετρία της κάτοψης. Αποτελείται από ένα διάχωρο διαστάσεων 7,80x4,50μ., το οποίο επιστρώνεται με τετράγωνα λευκά και έγχρωμα πλακίδια διαστάσεων 0,26x0,26μ., που είναι τοποθετημένα διαγώνια σε μορφή ζατρικίου. Η περίμετρος του ορθογωνίου κατασκευάζεται από μαρμάρινες ταινίες πλάτους 0.26μ. Το διάχωρο περιβάλλεται από μαρμάρινη ζώνη αποτελούμενη από πλάκες διαφόρων μεγεθών.
Το μοτίβο του ζατρικίου ήταν διαδεδομένο στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήδη από τους πρώτους μ.Χ. αιώνες, κυρίως στις περιοχές με ελληνιστική παιδεία. Κατά την ύστερη αρχαιότητα, κυρίως κατά τον 4ο και ίσως στο πρώτο μισό του 5ου μ.Χ. αιώνα, η τυπολογία αυτή υπερισχύει στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, και από εκεί μεταφέρεται στην Κόρινθο, όπου, κατά τη διάρκεια του 5ου και στις αρχές του 6ου μ.Χ. αιώνα, εξελίσσεται σε πιο σύνθετες μορφές, μέχρι την οριστική κατάργησή της, την εποχή του Ιουστινιανού.
Κεντρική αίθουσα
Το δάπεδο του νότιου τμήματος της αίθουσας (χώρος Β) και το δάπεδο της αψίδας ήταν επιστρωμένα με μαρμάρινα πλακίδια, σύμφωνα με την τεχνική opus sectile. Το σχέδιο της επίστρωσης προκύπτει από την επανάληψη ενός βασικού μοτίβου (modulo), το οποίο καλύπτει όλη την επιφάνεια τους.
Στον χώρο Β, το βασικό επαναλαμβανόμενο σχήμα ήταν ένα τετράγωνο με πλευρά 101εκ. Στο εσωτερικό του τετραγώνου δημιουργούνται συμμετρικά ως προς τη μία διαγώνιό του μικρότερα γεωμετρικά σχήματα: ένα τετράγωνο με πλευρά 67εκ., μέσα στο οποίο είναι εγγεγραμμένο ένα ακόμη τετράγωνο με μήκος πλευράς, 3εκ. τοποθετημένο διαγώνια, και δύο ορθογώνια, που το πλαισιώνουν στις δύο κάθετες μεταξύ τους πλευρές. Στην τομή των δύο ορθογωνίων, που έχουν διαστάσεις 34x67εκ., σχηματίζεται ένα μικρότερο τετράγωνο με πλευρά 34εκ., ενώ στο εσωτερικό τους σχηματίζονται τρίγωνα και τετράγωνα.
Με παρόμοια πλακίδια και με μία μαρμάρινη ταινία με πλάτος που κυμαίνεται από 30 έως 40εκ. επιστρώθηκε το δάπεδο της ανατολικής κόγχης, ενώ στη δυτική, μέσα σε ένα ορθογώνιο (2.08Χ1,54μ.) που περιβάλλεται από μαρμάρινες πλάκες επαναλαμβάνεται το μοτίβο του ζατρικίου του προθαλάμου.
Με πλακίδια που ανήκουν στην ίδια τυπολογία (modulo quadrato-reticolare), αλλά με διαφορετικό σχέδιο, ήταν επιστρωμένο το δάπεδο της αψίδας. Το βασικό επαναλαμβανόμενο σχήμα (modulo) είναι ένα τετράγωνο πλευράς 47εκ, το οποίο εσωτερικά διαιρείται σε τέσσερα ίσα τετράγωνα πλευράς 23,5εκ. Στο ένα από τα τετράγωνα υπάρχει ένα ακόμη εγγεγραμμένο τετράγωνο, ενώ στο εσωτερικό των άλλων δύο τετραγώνων σχηματίζονται ρόμβοι και τρίγωνα. Η επανάληψη των σχημάτων αυτών σε όλη την έκταση του δαπέδου δημιουργούσε την εντύπωση, όπως φαίνεται από το σχέδιο της γραφικής αναπαράστασης, ότι το τέταρτο εναπομείναν τετράγωνο περιβαλλόταν από δύο ομόκεντρους κύκλους. Πλακίδια με παρόμοιο μοτίβο χρησιμοποιήθηκαν στη Villa Adriana και στην Όστια.
Και στα δύο δάπεδα της Αψιδωτής αίθουσας, τα διαφορετικά γεωμετρικά σχήματα ξεχωρίζουν από τη διχρωμία των πλακιδίων, που έχουν χρώμα λευκό ή πράσινο. Τα είδη του μαρμάρου που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του δαπέδου του ημικυκλικού τμήματος, όπως φαίνεται από τα σωζόμενα πλακίδια, ήταν καρύστιος λίθος, πράσινο μάρμαρο Τήνου και λευκό μάρμαρο.
